เรื่อง: ใบพัด ภาณุมาศ ทองธนากุล 

Hi-Light: 

• คนเราถ้ายิ่งมีเงิน มีเวลา มีอำนาจ แต่ข้างในเรายังไม่ได้รับการพัฒนา ยิ่งมั่งคั่ง ยิ่งมีชื่อเสียง ยิ่งสามารถก่อกรรมทำเข็ญได้ง่าย และยิ่งส่งผลเสียออกไปได้ในวงกว้าง
• ถ้อยคำสร้างแรงบันดาลใจที่บอกกันว่า “จงตามเสียงของหัวใจ” นั้น มีข้อควรระวัง จะตามเสียงหัวใจก็ต้องพิจารณาให้ดี เพราะบางทีก็เป็นเสียงแฝงมาของพวกตัวแสบ ตัวอ่อนแอ ตัวขี้โกรธ ตัวขี้เกียจ ที่หากเราเผลอตามใจตัวแสบพวกนั้นมากๆ เข้า มันจะได้ใจ จะค่อยๆ แกร่งขึ้น และเสียงที่เรียกร้องให้เราทำตามบงการของมันจะดังขึ้นๆ

หลายปีก่อน โชคชะตาเลือกผมให้ได้รับรางวัลแจ็กพอต

ความนิยมของผู้คนต่อผลงานเขียนของผม นำมาซึ่งชื่อเสียงเงินทอง ทำให้ผมในวัยสามสิบกว่าๆ รู้สึกว่าชนะในเกมแห่งชีวิตแล้ว เป็นรางวัลที่ต้องเฉลิมฉลอง ผมไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องอีกแล้ว สามารถทำตามใจตัวเองได้เต็มที่ เพราะการได้ทำตามใจตัวเองนี่แหละ คือ อิสรภาพที่แท้จริง

แต่เมื่อได้ทำตามใจตัวเองทุกเรื่องแล้ว ผมกลับรู้สึกว่า ผมคิดผิด

ผมเติบโตมาในครอบครัวฐานะปานกลาง ที่บ้านยังคงมีหนี้สิน ซึ่งเสียงที่มักดังอยู่ในใจสมัยที่ผมทำงานประจำอยู่นั้นคือ “คนเราเกิดมามีชีวิตเดียว ทำไมถึงใช้เวลาอันมีค่านั้นไปรับใช้ความฝันของคนอื่น! ถึงการทำตามความฝันมันจะเหนื่อย แต่ยังไงก็เหนื่อยน้อยกว่าตามความฝันคนอื่นแน่นอน! ชีวิตที่ได้ทำตามใจปรารถนาสิ จึงจะเป็นชีวิตที่คุ้มค่า!”

ซึ่งผมก็เดินตามเสียงในใจนั้นเรื่อยมา จนถึงวันหนึ่งผมก็พบว่ามันพาผมมาไกลมาก ผมรักเสียงในใจของตัวเองเหลือเกิน ขอบคุณที่มันพาผมมาจนได้สัมผัสกับชีวิตที่มีอิสระ ให้ผมได้เริ่มต้นการใช้ชีวิตอย่างที่ฝันไว้ ได้ทำตามใจอย่างตะกละตะกลาม สามารถพักผ่อนและทำอย่างที่ใจชอบอย่างไม่ต้องมีบันยะบันยัง

ระหว่างมีชีวิตอย่างเพลิดเพลิน ถลุงใช้เวลาและความโชคดีของตัวเองอย่างย่ามใจอยู่นั้นเอง สิ่งที่ผมประสบก็คือ เมื่อเสพสุขไปเรื่อยๆ ผมกลับไม่มีความสุขอย่างที่คิดว่าน่าจะเป็น และในวันหนึ่ง หลังจากการใช้ชีวิตแบบนั้นมาหลายปี ผมก็พบว่าการใช้ชีวิตตามใจแบบนั้น ทำให้ผมป่วย

หากป่วยกาย ผมไปโรงพยาบาลได้ แต่ในเวลานั้นผมกำลังป่วยด้วยโรคที่โรงพยาบาลทั่วไปคงรักษาไม่ได้ เพราะผมกลายเป็นพวกความคิดเป็นพิษ

ตั้งแต่เด็กมาแล้ว ผมเป็นคนที่มีความรู้สึกแรง โกรธรุนแรง เกลียดรุนแรง เศร้ารุนแรง ความรู้สึกเหล่านั้นส่งเป็นเสียงดังฟังชัดในหัวผม ซึ่งมันดันดีกับการสร้างงานของผมด้วย เพราะผมสามารถถ่ายทอดเสียงในใจเหล่านั้นออกมาไปถึงผู้อ่านของผมได้อย่างมีพลัง แล้วยิ่งวันหนึ่งผลงานจากการถ่ายทอดความคิดความรู้สึกของเราได้รับคำชื่นชม สร้างทั้งชื่อเสียงและเงินทอง ผมยิ่งเป็นจริงเป็นจังกับความคิดความรู้สึกที่ตัวเองมี รู้สึกว่ามันมีค่าพอที่จะเชื่อฟังทุกสิ่งที่มันส่งออกมา

ปัญหาเริ่มเกิดเมื่อผมไม่ได้ใช้มันแค่ในการสร้างผลงาน แต่ความรู้สึกรุนแรงพวกนั้นลุกลามออกมาสู่ชีวิตประจำวัน จนหลายครั้งก็มีพฤติกรรมอันน่าชังอยู่บ่อยครั้ง

ภายนอกผมอาจดูอารมณ์ดี เป็นมิตร แต่ภายในไม่มีใครรู้ว่า หลายๆ ครั้งอารมณ์กำลังแปรปรวนอยู่ภายใจอย่างหนัก ผมเจ้าคิดเจ้าแค้น และพยายามทุกวิถีทางเพื่อหาทางเอาคืนคนที่ทำให้ผมไม่พอใจ ซึ่งระดับความรุนแรงก็ดูจะมากขึ้นๆ  แต่ที่แย่สุดๆ คือบางทีผมกลายเป็นคนที่น่าชังสำหรับคนใกล้ตัว เวลาผมน้อยใจหรือรำคาญ ผมก็เผลอพูดจาและทำตัวไม่น่ารักกับคนที่บ้าน

บางครั้งเค้าถึงกับร้องไห้ เมื่อผ่านเหตุการณ์มาแล้วค่อยมารู้สึกว่าไม่น่าทำอย่างนั้นไปเลย แต่ผมควบคุมตัวเองไม่ให้ทำตามเสียงในใจอันเกรี้ยวกราดเหล่านั้นไม่ได้ และดูอาการจะหนักขึ้นเรื่อยๆ